📖 Gehecht
Zo buiten, zo binnen. In de zoektocht naar een nieuw verhaal gaat het vaak over de hardware - economie, technologie, wet- en regelgeving. Minder vaak gaat het over de software: hoe we denken, kijken en voelen. Daarom deel ik tweewekelijks een dagboekfragment om even stil te staan en met andere ogen te zien. Een ontdekkingstocht naar wat de spiegels van het leven ons voorhouden. Met als doel de kijk van de mens op zichzelf te veranderen en zo bij te dragen aan een nieuw verhaal dat hoop geeft en activeert.
Alles wat we tegenkomen in ons persoonlijk leven kunnen we doortrekken naar en toepassen op een hoger niveau. Op een groter vlak. Van klein naar groot. Van persoonlijk naar relationeel. Naar maatschappelijk. Naar globaal.
Dat betekent dus dat we alles eerst zelf kunnen uitzoeken, verwerken, oefenen in het klein, sterker worden. Alvorens het naar de buitenwereld te brengen. Net zoals in de natuur: eerst ontwikkelt zich iets klein binnenin - onder de grond, in een ei, een zaadje … - waar niemand het ziet en waar het kleine eerst zelf op krachten kan komen, alvorens het naar buiten treedt.
Een fijn idee om mezelf en de wereld om me heen te leren begrijpen en van daaruit te helpen kantelen naar een liefdevolle samen-leving.
Om het concreet te maken … laatst kwam ik, op verschillende momenten, het concept ‘hechting’ tegen. Via boeken, podcasts, in gesprekken ... Het ging over persoonlijke hechting. ‘Maar dat kan ik dus ook doortrekken naar hechting op wereldvlak’, bedacht ik me.
Wat ik hoorde, ging over veilige hechting, over verschillende hechtingstijlen en over hoe belangrijk een veilige hechting is voor de persoonlijke ontwikkeling en voor de manier waarop je in het leven staat en met de dingen des levens omgaat.
Ik leerde dat hechting gekoppeld is aan veiligheid: als je iemand of iets bij je hebt, voel je je veilig. En als het plots weg is, overvalt je een gevoel van onveiligheid, van angst. Ik leerde dat er dan allerlei mechanismen in werking treden om ervoor te zorgen dat dit jou in de toekomst niet meer overkomt. Dat je verder kan leven/ overleven zonder diep gekwetst te worden.
Door er zo bij stil te staan, realiseer ik me dat ik sommige vroegere relaties niet altijd de kans heb gegeven te groeien omdat ik ze zelf vroegtijdig afbrak. Zelfsabotage: ik nam liever zelf afscheid dan onverwacht verlaten te worden. Liever afstand houden en mijn hoofd erbij houden. Met beide benen op de grond blijven en het gevoel buiten de deur houden.
Alleen, door het gevoel niet 100% toe te laten, mis ik eigenlijk ook veel. Dat is dus geen oplossing.
Sterker nog, ik word me ervan bewust dat ik door die dissociatie - het verstand en het gevoel van elkaar loskoppelen - niet automatisch voorkom dat ik in de toekomst niet of minder gekwetst zal worden.
Als ik nu leer om veilig te hechten met mezelf, kan ik ook een fijn en veilig gevoel hebben bij anderen. En ga ik makkelijker vanuit liefde en respect mijn eigen ruimte durven innemen en gun ik een ander ook ruimte.
Als we daar allemaal op persoonlijk, relationeel en maatschappelijk vlak aan werken, wordt de wereld een stuk liefdevoller en veiliger. Voor onze kinderen en alle volgende generaties.
Een veilige hechting, van klein naar groot.
Een vraag aan jou voordat je hier vertrekt …
Wat ons interesseert is wat de Re-stories die we maken met je doen. Het gaat niet alleen om bereiken, maar vooral om beraken.
Wanneer voel jij je veilig?
We horen het graag van je in de comments hieronder …